Değerli dostlar; Hayatımıza anlam katacak olan ve duyduğumuzda bizi titretmesi gereken “Komşusu aç iken, tok uyuyan bizden değildir" hadisini gönül dünyasında ve vicdanında değerlendirmeyen bir Müslüman kardeşim yoktur herhalde.
Gençlik yıllarımda, bu hadisi duyduğumda, ilk aklıma gelen belki de düz mantıkla mide açlığı, ekmek, yemek noksanlığıydı. Yoksa başka ne olabilirdi ki..?
Geçen zaman, yaşanmışlıklar, tecrübeler, sevinçler ve acılardan öğrendim ve anladım ki, bu derin ikâz, sadece mide ile alâkalı olamaz.
Evet. İlk şart ve gözetilecek hassasiyet budur. Muhtaç ve mağdurun gıdasının karşılanmasıdır Karnının doyurulmasıdır. Peki bunu yapmakla vazife tamamen bitiyor mu?
Şuurlu, cömert, yardımsever, rikkatli, hamiyetli biri için bitmez. Bitmiyor. İslâm’ın, Dünyayı kucaklayıcı ufku ve vizyonu ile bakacak olursak, bitmediğini anlıyoruz. Bir de buna, örfi, ananevi, yöresel kabulleri eklersek, hiç kaçarımız kalmıyor.
Sevdiklerimize, yakınlarımıza, komşularımıza, dostlarımıza, akrabalarımıza ihtiyacımız vardır.
Onları yanımızda görmek isteriz.
Sevincimize ortak olsunlar diye davet ederiz... Yanımızda olmasını istediklerimizin, buna aldırış etmemesi ve bizi yalnız bırakması ihtimali bile ağır gelir. Üzülür, yıpranır, çaresiz ve yıkılırız ki; bu güzel, mutlu zamanlar beklentisidir.
Haklı, samimi ve masum bir beklentidir. İkincisi, daha üzücü şeyler içindir. Ölüm, kayıp, kaza, musibet, fakirlik, hastalık, boşanma vs vs gibi olumsuzluğu hatırlatan hayat gerçekleri.
Uzanacak yardım eline muhtaçsınız güzel bir çift gözdür aradığınız. Teselli olacak bir kaç cümlede kulağınız. "Yanındayım, Seni anlıyorum. Ben ne yapabilirim..? Densin istiyor olabilirsiniz
Değerli dostlar;” Komşusu aç iken" ikazını sadece "yemek" olarak algılayanla anlaşmak zor. Yardıma, desteğe, morale kısaca eksikliğini duyduğum ne ise, ona derman olmaktır diye geniş vizyonlu olmak çağındayız.
Ahlaki erozyon, vicdani kayıp, örfi zaafiyet, imani dejenerasyon için söylenecek sözlerimiz, imrenilecek hallerimiz olmalı.
Aksi taktirde neden, niye geldi diye sorduğu muz ağır musibetlerin gelip bizi bulmasına şaşar kalırız.
Değerli dostlar; Biz insanların boş vermişlik hali, duyarsızlık, nemelazımcılık ben merkezcilik tavrı karşısında "ben tok olayım başkası açlıktan ölse bana ne" zulmüne, kader bir gün dur der ve elindekilerini alarak adalet terazisine koyar..
Benden hatırlaması..
https://www.hakimiyet.com/yazi/mehmet-kanmaz/komsu-acken-biz-ne-yapiyoruz/19587/
