22 Yıl önce bugün, hem de bu dakikalarda;
daha buluğa ermeden gönül verdiğim,
"Peygamber Ocağı" olarak bildiğim ve O Ocağın askeri olmaktan daima şeref duyduğum askerlik vazifemden,
16 Haziran 1998 günü olağan üstü olarak toplanan Yüksek Askeri Şûra ( YAŞ ) kararlarıyla zûlmen uzaklaştırılarak sine-i millete döndüm.
Bu vesile ile bu gün bir kez daha altını çizerek belirtiyorum ki;
Şeffaf, samimi, gizlisi-saklısı, gizli gündem ve ajandası olmayan, şundan bundan aldığı fasit fetvalarla, TAKİYYE ile değil, ALLAH ve Resulü'nün va'z ettiği hükümlerle inancını yaşamaya çalışan,
askerî gelenek ve kurallarla temelde hiçbir sorunu olmayan,
kışlayı peygamber ocağı olarak bilen, milletinin emrinde,
din ü devlet, ümmet-i Muhammet için ölmeyi şehadet; kendi halkına silah doğrultmayı ihanet ve şerefsizlik kabul eden
benim gibi binlerce mütedeyyin asker "İrtica ile mücadele" maskesi altında yıllarca "Sakıncalı" yaftasıyla ötekileştirip, her türlü zulüm ve haksızlığa maruz bırakıldılar...
Yapılan bu zulüm, bizlerin Sultan Alparslan, Sultan Fatih, Sultan Yavuz ve Kanuni Sultan Süleyman'ın ordusundaki askerler ile aynı ruha sahip olmasına tahammül edemeyen ve kinlenen, o dönemde ordumuzun komuta kademesine sızarak önemli makamları işgal etmiş kökü dışarıda "legal görünümlü illegal yapıların" ve Onların iplerini ellerinde tutan efendilerinin emri ile olduğunu biliyoruz...
Biz bu ruha sahip olmakla ordudan uzaklaştırılmayı ve sine-i millete dönmeyi şeref kabul ederiz.
Ancak bu zulme imza atan zalimler, daha dünyaya gözünü açmadan anasının karnında bu zulmün sonuçlarına mahkum edilmiş bebelerin, eşi ordudan uzaklaştırıldığı için kanser tedavisi yarıda kesilip askeri hastaneden cebren taburcu edilerek ölüme mahkum edilen asker eşinin, tüm aile düzeni bozulan yıllarca yarınsız ve umutsuz yaşam mücadelesi ile ömrünü tüketen binlerce askerin vebali altında hesap veremeyecekler...
Ve-l âkıbet-i lilmuttakîn,
akıbet muttakilerindir.
ALLAH bize yeter !..
O ne güzel bir Vekîldir.
Selam ve duâ ile...
