Dava açılalı 5 yıl oldu. İlk duruşmalar başladığında sanıkların rahat, umarsız hâlleri kahrediyordu. Salonda Sanık onlar mı, biz mi anlamak mümkün değildi. Ümitsizlik kaplamıştı her birimizi.
Her şeye rağmen yılmak yoktu. Her duruşmaya koşa koşa geldik. Sefer bizden takdir ise Allah'tandı.
Duruşmalar 15 Temmuz'a kadar bir tiyatro oyunu gibi devam etti.
Bu tarihten sonra süreç değişmeye başladı. Mahkeme heyeti değişti. Daha çok müdahil avukat daha çok musteki salonu doldurmaya başladı. Artık denge lehimize dönüyordu. Ümitler yeşermeye başladı. Sanıkların, mahkemeyi asagilayan davranışları, müdafii avukatların kendilerine olan güvenleri kırılmaya başlamıştı. Eylül ayında yapılan duruşmada "muvekkilim muebbetle yargılanıyor" diyen sanık avukatının isyanı bugünkü gelişmeyi müjdeler gibiydi.
Her duruşma sonrasında İstanbul'a dönüş yolumuz hüzün taşları ile döşeli iken bugün mutlu bir tebessüm kapladı yüzümüzü.
Bizimkisi bedeli ödenmiş bir mutluluk. Yorulduğumuz, üzüldüğümüz günler oldu. Şimdi sevinçliyiz. Şimdi haklı bir gururu yaşama zamanıdır.
Bizlere bugünün sevincini yaşattığı için Rabbime şükürler olsun.
Başınız dik olarak gidin evlerinize, paylaşın bu mutluğu sevdiklerinizle.
