Yeniden başlamak..

         “Kardeşler arasında kavganın galibi olmaz.” dedim hep. İtidal dedim. Gün geçmiyor ki karşılıklı yeni şeyler çıkmasın. Oysa hep şunu da ifade ettim. Siz karşılıklı taraflar değilsiniz. Siz aynı taraftasınız. Asıl karşı taraf ise, Malazgirt’te, Mohaç’ta, Çanakkale’de, İstiklal Harbinde karşınıza çıkanlar.. Sizi Afrika’dan, Kafkasya’dan, Balkanlar’dan söküp sürenler.. PKK başta olmak üzere teröre destek verenler. İslam Coğrafyasını kana bulayanlar.. Asıl düşmanlar onlar..

         Şimdi herkes taraf. Nerden taraf?

         Kimse 300 asırdır sürten ezilen mazlum milletten taraf değil.

         Kimse 70 yıldır siyasette yer edinme savaşı veren ülkenin gerçek sahiplerinin mücadelesinden ve siyasette tutulan yerden taraf değil.

         Kimse 180 ülkede okul açmış, bir nesli kurtarma adına kendisi aç yatıp himmet ve hizmet diye yırtınan gizli kahramanlardan taraf değil.

         Kimse ümitle bekleyen, gelecekte Güçlü ve Büyük Türkiye idealine inanmış, bunu öğütlemiş, evlatlarına bu ruhu vermiş Anadolu Anasından taraf değil.

         Kimse dağlarda bitlenmiş yarı aç bekleyen, şehit olmuş kahraman Mehmetçiğin yetimlerinden taraf değil.

         Kimse ülkede sosyal adalet olsun, refah olsun, ülke gelişsin gibi bir kaygıdan yana değil.

         Kimse ortak ve büyük düşmana karşı omuz omuza olmaktan yana değil.

         Kimse kardeşlik emrinden yana değil. Kimsenin Müslümanların bu pespaye hali, bölünmüşlüğü, İttihad-ı İslam emri umurunda değil.

         Herkes kolay menfaat derdinde, kolay ikbal derdinde, kolay çıkar derdinde. Kolay yaşamak derdinde. Kolay GÜÇ EDİNME ve GÜCÜ ELDE TUTMA derdinde.

         Hergün yeni bir şey duyuyoruz. Halkbankası ve İHH operasyonunda hedefin ülkem olduğunu görmüştüm. Son bir ses kaydı düştü gündeme. Orada da gördüm ki, sokak ve sahadaki kahramanlarların derdi başka yukarıdakilerin derdi başka. Üzüldüm. Ruhumda büyük ideallere yelken açan o büyük fırtınaya vesile olanlar sönecek diye korkuyorum. Birer masal kahramanına dönüşecekler diye endişe ediyorum. Gelinen nokta çok üzücü.

         İHH’ya baskı devam ediyor. Hâsılı kavgayı sürdürmeye kararlı birileri.

         Bu işin sonunda düşmanlarımız ve onların yerli işbirlikçileri karlı çıkacak. Maalesef…

         Bir devlet büyüğü yıllar sonra köyüne gitmiş. Yaşlı bir teyze durdurmuş onu ve şunu söylemiş bir isteğin var mı denince; “-Yavrum koca dağların ardındaki koca şehirlere gittiniz. Koca adamlar oldunuz. Ne yaparsanız yapın ama ÜMİTLERİMİZİ KIRMAYIN.”

         Bizim ümitlerimizi kırmaya kimsenin hakkı yok. Bu millet size hakkını helal etmezse tüm iyi amelleriniz nafile. Allah Resulü (SAV)’in ifade ettiği o zavallı Müslümanlardan olursunuz. İyi amelleri kulların hakları tüketti. Kolay mı? 80 milyon Türkiye. İki milyar İslam Âlemi… İnsanlığı saymıyorum. Hergün dua eden melekler ve cinler de cabası.  Ben korktuğum için yine itidal ve “Yeter! Durun artık.” Haykırışımı sürdüreceğim. Yazık etmeyelim ülkemize, insanlığa. Duralım artık. Doyalım artık. Haramın her türünden kaçalım artık. Gözaçıklığını da, gözaçlığını da bitirelim artık. Çöpten ekmek toplayan insanlarımızı düşünün. Hani “Komşusu açken tok yatan bizden değildi.”

         Bu kavga devam ederse herkes yıpranacak. Piyasalarda yaprak kıpırdamıyor. Rüzgâr esmiyor. Yazık değil mi? Üretene, çalışana, koşana. Oy toplamak için gece gündüz çalışana. Himmet, hizmet deyip kendi çoluk çocuğuna bakmayana.

         Birkez daha merhamet diyeceğim. Bu mazlum ve gazi millete merhamet edin. Adriyatik’ten Çin Seddine Milletimize, Ümmete, insanlığa merhamet edin. Bu iyi gidişin önünü kesmeyin. Ne olur?