Allah, insanlığın yekûnüne, Müslüman, Münafık, Kâfir… yaratırken kendisinden hususiyetler vermiş. İnsanı kâmil bir varlık olarak yaratmış. Eşref-i Mahlûk. İnsanın yaradılıştaki ulviyetini kavrayamadığını da ayet-i kerimelerle apaçık beyan etmiş.
Gülümüz (SAV), Cahiliye devrinde, karanlıklar ve vahşet içindeki Mekke’de bile ışıktı. Emin Muhammed diyorlardı O’na. O bize önce insan, sonra İslam olmayı öğretti.
Sosyal Psikoloji kitaplarında Evrensel İnsanlık Değerlerinden söz eder. Vefa göstermek, Kul hakkından kaçınmak, Yalan söylememek, Zalim olmamak, Zulümle mücadele etmek, Yaşlı, fakir ve yardıma muhtaç insanlara ve diğer canlılara yardım etmek, Tabiatı ve yaratılanı korumak… daha birçok şey barbar kabilelerde bile, medeniyetle tanışmamış ilkel toplumlarda bile aile eğitiminin, toplum eğitiminin bir parçasıdır.
Bir zamanlar çocuktuk, köylerimizde insanları rejim ve okumuşlar cahil ve geri görürdü. Ama İnsanlığın bu yüce değerlerinin tamamını öğretirlerdi. İnsanlar kendi aralarında da bu değerleri yaşardı. İmeceyi düşünün. İnsanlar yardımlaşır ama ince hesap yapmazdı. Beş köy ileriye yürüyerek düğüne, cenazeye, aile ve akraba ziyaretlerine giderlerdi. Biz de böyle büyütüldük.
Peki ya şimdi? Şimdi, dinimizi bizi yetiştirenlerden çok daha iyi biliyoruz. Onların yanında allame ve müftüyüz. Ya yaşantımız?
Biz her anlamda geri bırakılmışız. Bu doğru. Ama parasal anlamda güçlenince, maalesef insanlık değerlerimizi kaybettik en başta. Vefa yok. Kullan at. Bilgiye ve emeğe hürmet yok. Çünkü biz zaten her şeyin en iyisiyiz. Bize adam lazım değil. Paramızla adam da satın alabiliyoruz artık. İnsani ve sosyal ilişkiler mi? Paran ve gücün varsa kimse senin ilkeli ya da ilkesiz olmana bakmıyor ki!
Aldatıyoruz.. Önce kendimizi, sonra ailemizi ve sosyal çevremizi. Kirletmediğimiz hiçbir şey kalmadı. Bu bizi üzüyor mu peki? Bence aldırmıyoruz. Çocuklarımıza, geleceğimize yazık oluyor. Bize emek veren, sevgi besleyen, saygı duyan insanlara yazık oluyor.
Birileri emek veriyor. Sormuyoruz bile biz sana ne verelim diye. Ya da bir küçük hediye ile sevindirmeyi bile düşünmüyoruz. Kullanıyoruz sadece. O gitti mi, kullanacak duygularını, imkânsızlıklarını istismar edeceğimiz yeni birisini buluyoruz. Gönül kırmak kolay. Ama unutmayın ki kabalık insanın kendisine yakışmadığı gibi, gelecekte eğer insanlıktan biraz nasip aldıysanız vicdanınızı kemirecektir. Eğer vicdanımız varsa tabii…
Tabii vefasızlığın, istismarın bir de karşı tarafı var. O’na da hep izzetli olmak düşüyor. İnsana gerçek rızık verici Allah’tır. Dışında herkes ve her şey vesiledir. Âlimler kedileri severmiş. Cahiller de köpekleri. Farkları nerede? Bizim nankör dediğimiz kedi, rızkın sahibinin Allah olduğunu bilir, haddi aşanı tırmalarmış. Köpek ise, ekmek verenin rızık verici olduğunu zannettiği için sürekli kuyruk sallarmış. İnsana yakışan da en az kedi kadar rızkın gerçek sahibini idrak etmek olmalıdır.
Yukarıda söz ettiğim İnsanlık, vefa, ilave feraset ve erdem hepimizi yüceltecek değerlerdir. Siyasi hayatta vefa çok değerlidir. Kanımca Cumhurbaşkanımızı bu günlere getiren ekip arkadaşlarına gösterdiği vefadır. Karşılığını onlardan tam alamasa da. Başka liderler de gördük. Müzminleşen.. Fedakâr yol arkadaşlarını hatırlamayan... Seçim sonucu ne olursa olsun dilerim bu günlere ve makamlara gelmelerine vesile olduğu Abdullah Gül dâhil kimse yolda bırakmaz R. Tayyip Erdoğan’ı. Dilerim Milletim oy verirken yapılan işleri, gösterilen fedakârlıkları bir daha düşünür. Ülkenin geleceğini düşünür.
Sonradan gören, sistemi ve değerleri istismar ederek büyüyen görgüsüzlere bakmayın. Onların ayıpları kendilerine aittir. Ancak varlığınızla bu görgüsüz, kaba, vefasız ve sözün değerini bilmeyen insanlara da destek olunmamalıdır diye düşünüyorum.
Söylediklerimi en başta kendime söyledim, sonra düşünene!.. Söyleyecek çok söz var ama.. M. Akif misali;
“Ağlarım, ağlatamam; hissederim, söyleyemem;
Dili yok kalbimin, ondan ne kadar bizârım!
Oku, şayed sana bir hisli yürek lâzımsa;
Oku, zirâ onu yazdım iki söz yazdımsa.”
Allah, adildir, lütuf ve kerem sahibidir. Gerçek dost olanlara, vefa gösterenlere, sözünde duranlara, ayıpları örtenlere, nezaketle muamele edenlere selam olsun..
Allaha Ismarladık…
